شعرانی، عبدالوهاب (قلقشنده مصر ۸۹۸ـ قاهره ۹۷۳ق)
شَعرانی، عبدالوهاب (قلقشندَه مصر ۸۹۸ـ قاهره ۹۷۳ق)
صوفی معروف و از علمای فقه و حدیث مصر. نسب به امیرالمؤمنین علی (ع) می‌رسانید و نیاکانش درشمار ملوک تلمسان بودند. در کودکی قرآن کریم و شماری از علوم را آموخت. آن‌گاه به قاهره رفت و ۱۷ سال در یکی از مساجد آن سکنا گزید. در این مدت، درشمار شاگردان جلال‌الدین سیوطی و زکریای انصاری و دیگر دانشمندان قاهره درآمد و آن‌چنان به تحصیل دانش پرداخت که او را بر تمامی معاصرانش ترجیح می‌دادند. آن‌گاه به شیخ علی خواص که ازنظر علوم رسمی، عامّی صرف بود، پیوست و تربیت از دست او گرفت. در طریقت، به شیخ محمّد شناوی نیز ارادت می‌ورزید. شعرانی در زمان خود، شیخ قاهره بود. او از نظر جامعیت در علوم رسمی و باطنی، در میان مشایخ متأخّر، مقامی بس بلند دارد. در طریقت پیرو شاذلیه بود و خود طریقت شعراویه را تأسیس کرد. تقریباً در تمامی شعب علوم اسلامی آثاری گران‌مایه پرداخت که شمار آن‌ها را تا ۷۰ عنوان دانسته‌اند. الیواقیت و الجواهر، الکبریت‌الاحمر و الطبقات‌‌الشعرانی‌الکبری، درشمار آثار چاپ‌شدۀ اویند.