شعراوی، هدا (قاهره ۱۸۷۹ـ ۱۹۴۷)
شَعْراوی، هُدا (قاهره ۱۸۷۹ـ ۱۹۴۷)
(نام اصلی: نورالهُدی سُلطان) روزنامه‌نگار مصری و از پیشروان فمینیسم در مصر. پدرش از زمین‌داران ثروتمند و سیاستمدار بود. پروردۀ حرمسرای پدر بود. ماجراهای این دوره را در خاطرات نخستین زنان متجدد عرب آورده است (قاهره، ۱۹۸۱). از معلمان خصوصی‌اش، عربی، فارسی، ترکی، و فرانسوی آموخت. در ۱۳سالگی او را به مردی سالخورده از بستگانش به همسری دادند، اما یک سال بعد، این ازدواج به جدایی انجامید. رفته‌رفته در مسائل مربوط به زنان به فعالیت پرداخت، و در تأسیس انجمن روشنفکری زنان مصر (۱۹۱۴) پیش‌قدم شد و با رهبری نخستین تظاهرات ملی‌گرایانۀ زن‌ها در مارس ۱۹۱۹، و برعهده‌گرفتن ریاست کمیتۀ مرکزی زنان حزب وفد، در کانون حیات سیاسی مصر جای گرفت. اتحادیۀ فمینیستی مصر (۱۹۲۳) را بنیاد گذاشت و تا پایان عمر رئیس این اتحادیه بود. دو نشریۀ لِژِپتین (۱۹۲۵)، و المِصریّه (۱۹۳۷) را منتشر کرد. در ۱۹۲۳، در ایستگاه راه‌آهن قاهره در انظار عموم حجاب خود را برگرفت. در ۱۹۳۵ قائم‌مقام اتحادیۀ بین‌المللی زنان برای برخورداری از حق رأی و تساوی حقوق زن و مرد شد و کوشید افکار جهانیان را به فمینیست‌های مصری جلب کند. خاطرات شعراوی، که مدت‌ها پس از مرگ او انتشار یافت، از نخستین نمونه‌های اتوبیوگرافی زنان عرب است.