شعرای متافیزیکی

شُعَرای متافیزیکی (metaphysical poets)

گروهی از شعرای انگلیسی ابتدای قرن ۱۷. ویژگی آثارشان به‌کارگیری دقیق و ماهرانۀ زبان و استفاده از تشبیهات غیر محتمل و یا دور از ذهن است. آن‌ها جدل و صناعات ادبی، چون تضاد و اغراق را برای ایجاد استادانۀ استعاره‌ها چنان به کار می‌گرفتند که به‌سبب خنده‌آور و یا عجیب‌بودن و یا حتی وقاحت و رکاکت محض، خواننده نیز مجذوب می‌شد. جان دان و اندرو مارول اشعاری به این سبک با مضامین طنز، جنسی، و مسائل جدی نوشته‌‌اند، در حالی‌که جورج هربرت به موضوعات مذهبی پرداخته است. واژۀ «متافیزیکی» در اصل با هدف انتقاد از این شعرا به‌کار می‌رفت. مثلاً ساموئل جانسون شکایت داشت که شعر این شعرا آکنده از مطالب نامأنوس و دور از ذهن است. بعد از دورۀ بازگشت سلطنت، از شهرت این شعرا کاسته شد، اما در قرن ۲۰ با مقالۀ «شعرای متافیزیک» (۱۹۲۱)، اثر تی اس الیوت، حیاتی دوباره یافت.

 

---