شغنی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شُغنی

(یا: شغنانی؛ شُخنی) زبانی از شاخۀ شُغنی ـ روشنی، رایج در کناره‌های آب‌پنج روسیه و کرانۀ غربی آب‌پنج در افغانستان. شهر خاروغ مهم‌ترین مرکز زبان شغنی است. گویش‌های شُغنی عبارت‌اند از: گویش بَجو در مرز شمالی شغنان، گویش شَهدره از درۀ شهدره و گویش بَروز (برواز) که در روستایی به همین نام نزدیک رُشت قلعه، سخنگو دارد. شغنی، نقش زبان میانجی برای سخنگویان شاخه‌های متفاوت زبان پامیری را بازی می‌کند. برخی از ویژگی‌های آوایی شغنی چنین است: خوشۀ صامت ایرانی -Rt تبدیل به واکدار می‌شود. b به v تغییر می‌یابد.