شنیه، آندره (۱۷۶۲ـ۱۷۹۴)
شِنیِه، آنْدرِه (۱۷۶۲ـ۱۷۹۴)(Chenier, André)
شاعر فرانسوی. اشعار غنایی او بعدها الهام‌بخش نهضت رمانتیک شد، اما شهرتش در زمان حیات مرهون حمایت قاطعش از سلطنت‌طلبانِ طرفدار قانون اساسیِ پس از انقلاب بود. شنیه در ۱۷۹۳ پنهان شد، اما سرانجام او را دستگیر و در ۲۵ ژوئیۀ ۱۷۹۴، با گیوتین اعدام کردند. در زندان دختر اسیر[۱] ویامب‌ها[۲] را سرود که مضمونی سیاسی داشتند؛ این اشعار پس از مرگش منتشر شدند. معروف‌ترین اشعار او شبانی[۳]هاست: تارنتین جوان[۴]،مرد نابینا[۵] (بر پایۀ افسانۀ هومر سرگردان و نابینا)، و بیمار جوان[۶]. از میان چکامه[۷]هایشتنیس واقعی[۸] را در قالب مشهور به پینداری[۹] سروده که دربارۀ شارلوت کورده[۱۰] انقلابی است. ازنظر سبک‌شناسی شهرت شنیه مرهون استفاده از تواتر[۱۱] در اشعارش است، چه او نخستین شاعری بود که به شکل نظام‌مند یکپارچگی نظم اسکندرانی[۱۲] (ابیات دوازده‌هجایی) را تعدیل کرد و به آن تازگی و سازش‌پذیری بیشتری بخشید.