شهرهای بست

شهرهای بست (Cities of Refuge)

(یا: شهرهای پناهگاه) در عهد عتیق، شش شهر لاویان که خداوند به‌عنوان محل بَست‌نشینی و پناهگاه معین کرد تا هرکس مرتکب قتل غیرعمدی می‌شد برای در امان ماندن از انتقام خونخواهان در آن‌ها پناه گیرد. به استناد عهد عتیق تعداد آن‌ها سه شهر بود: قادِش، شِکّیم، و هبرون. اما بعد از دورۀ اسارت بابلی که امت یهود در مناطق وسیع‌تری پراکنده شدند، سه شهر دیگر نیز بدان‌ها اضافه شد: باصَر، راموت، و جولان.

---