شوارتسشیلد، مارتین (۱۹۱۲ـ۱۹۹۷)
شوارْتْسْشیلْد، مارْتیْن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۷)(Schwarzschild, Martin)
اخترشناس امریکایی زاده آلمان. تحقیقات مهمی در زمینۀ ساختار و تحول ستاره‌ها صورت داد و دامنۀ برآورد جرمی را، که ستاره‌ها ممکن است داشته باشند، به‌شدت محدود کرد. در پوتسدام[۱] زاده شد و پسر اخترشناس آلمانی کارل شوارتسشیلد[۲] بود. پس از تحصیل در گوتینگن[۳]، در ۱۹۳۵ به امریکا مهاجرت کرد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۱، در کلمبیا و از ۱۹۵۱ به بعد، در پرینستون[۴] استاد بود. شوارتسشیلد کمیتی (ZHe) را برای چگالی جرمی کل عناصر سنگین‌تر از هلیوم[۵]، با استفاده از چگالی هیدروژن به عنوان یکا، به دست آورد. کمترین مقدار ZHe به ستارگان پیر (۰.۰۰۳) و بیشترین مقدار آن به ستارگان جوان (۰.۰۴) تعلق دارد. ضمناً، این امر بدان معنی است که ستاره‌هایی که به تازگی تشکیل می‌شوند، از محیط گاز و غباری بین ستاره‌ای پدید می‌آیند که سرشار از عناصر سنگین بوده است. این عناصر احتمالاً در درون ستاره‌ها تولید شده‌اند و ستاره‌های پیر آن‌ها را بیرون ریخته‌اند. در ۱۹۳۸، شوارتسشیلد این نظریه را مطرح کرد که اعماق درونی ستاره در حال تپش است، امّا همۀ عناصر گازیِ نواحی بیرونی آن به صورت هماهنگ در ارتعاش نیستند و در نتیجه، خم نور نسبت به مقدار مشاهده شده عقب‌ماندگی پیدا می‌کند. در ۱۹۵۹، جزئیات ساختاری سطح خورشید را به دست آورد و با تلسکوپ خورشیدی مستقر در بالون، از ارتفاع ۲۴,۳۸۵ متری سطح زمین، از لک‌های خورشید[۶] عکس‌برداری کرد.