شوریده شیرازی، محمدتقی (شیراز ۱۲۷۴ـ ۱۳۴۵ق)
شوریدۀ شیرازی، محمدتقی (شیراز ۱۲۷۴ـ ۱۳۴۵ق)
(ملقب به: مَجْدالشعرا و فصیح‌الملک) شاعر ایرانی. در ۷سالگی به بیماری آبله گرفتار و نابینا شد. چون آوازی خوش داشت، بیشتر به موسیقی پرداخت. ستایشگر ناصرالدین شاه و صدراعظم او، علی‌اصغرخان اتابک، بود و لقب فصیح‌الملک را ناصرالدین شاه به او داد. شوریده در بدیهه‌سرایی و مطایبه و طنز دستی قوی داشت. به گویش شیرازی نیز اشعاری دلپذیر دارد. از آثارش: نامۀ روشن‌دلان؛ کشف‌المواد؛ تصحیح کلیات سعدی؛ غزلیات شوریدۀ شیرازی که به تصحیح حسن فصیحی به‌چاپ رسیده است (۱۳۲۵ق).