شکسته خوانی
شکسته‌خوانی (scat singing)
(یا: اِسکت سینگینگ) شکلی از آوازخوانیِ جاز[۱] با هجاهای بی‌معنا که در آن از صدای انسان به‌مثابۀ ساز استفاده می‌شود. این سبک خوانندگی را به ترومپت‌نوازِ مشهور لوئیس آرمسترانگ[۲] در دهۀ ۱۹۲۰ نسبت می‌دهند. بسیاری از خوانندگان پس از او گاه‌به‌گاه برای ادامۀ آواز در لحظاتِ فراموشیِ کلمات از این شیوه استفاده می‌کنند و پیوستگیِ آوازِ خود را به این ترتیب حفظ می‌کنند. گروه آواز انگلیسی ـ امریکاییِ لامبرت[۳]، هندریکس و راس[۴] (۱۹۵۷ـ۱۹۶۴) متخصصِ شکسته‌خوانی بودند. آوازهای گروهِ پاپ[۵] اسکاتلندی به نامِ کوکتو تویینز[۶] (تشکیل ۱۹۸۲) تقریباً یکسره از سیلاب‌های بی‌معنایی تشکیل شده است که این گروه برای صداهای خود برگزیده‌اند.