شیخ محمد حسین بوشهری

شیخ محمد حسین بوشهری (نجف ۱۲۸۲- شیراز ۱۳۵۴ق)

(نیز با نام: شیخ محمد حسین سعادت، و محمد حسین سعادت کازرونی؛ معروف به سعادت) از دانشمندان و خدمتگذاران فرهنگ و از رجال آزادی خواه، نوگرا و پرتلاش عصر مشروطه، فرزند شیخ محمد علی مجتهد. در نجف اشرف٬ به کسب علم و دانش پرداخت. در ۳۴ سالگی (۱۳۱۶ق) از نجف راهی تهران شد و در مدرسهٔ افتتاحیه به عنوان آموزگار به تدریس پرداخت. در ۱۳۱۷ق به او مأموریت دادند که به بندر بوشهر بود و آن جا مدرسه ای تأسیس کند. او نیز رفت و مدرسهٔ سعادت را دایر کرد. پس از مدتی که دبیر آن مدرسه بود، مدیرش شد. او حدود ۲۵ سال معلم و مدیر مدرسهٔ سعادت بود و نام خانوادگی اش نیز به سعادت تغییر یافت و معروف به این نام شد.

در ۱۳۴۲ق، در دورهٔ چهارم مجلس شورای ملی، از سوی اهالی لارستان به عنوان نماینده انتخاب شد و به تهران رفت. او پس از پایان دورهٔ نمایندگی اش، به شیراز رفت و مدیر مدرسهٔ شعاعیه آن شهر شد و سرانجام نیز در ۷۲ سالگی در شیراز فوت کرد و در حیاط بقعه شاه داعی الله واقع در قبرستان دارالسلام به خاک سپرده شد.

تألیفاتی داشته که برخی از آن ها چاپ شده است. از جمله: تاریخ خلیج فارس؛ تاریخ مختصر ایران؛ تاریخ بوشهر؛ کتاب مختصری در منطق.