شیدوش
شیدْوَش
در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین نام خوانده شده‌اند؛ ۱. پسر گودَرز و از سرداران سپاه ایران که در زمان کِیخُسرو به فرماندهی پدر به جنگ با توران رفت و در پشت سر او، با درفش شیرپیکر، فرماندهی هزار سپاهی را برعهده داشت. در نبرد هَماوَن، نامزد درآویختن با لَهاک تورانی بود. سپس، همراه پدر به زَبید رفت. در جنگ بزرگ کِیخسرو با افراسیاب نیز حضور داشت. طَبَری از شیدوش به‌نام نخستین کسی یاد می‌کند که پس از کشته‌شدن سیاوش در سوگ او جامۀ سیاه بر تن کرد و به دیدار کیخسرو رفت. مَجمَل‌ُالتَواریخ نیز نسب ابومسلم خراسانی را به شیدوَش می‌رساند. حَمزِۀ اصفهانی سیاه‌پوشی ابومسلم را تقلیدی از سیاه‌پوشیدن شیدوش پس از کشته‌شدن سیاوش می‌داند؛ ۲. دلاوری از دربار فریدون که در زمان منوچهر به جنگ سلم و تور رفت؛ در سفر کیکاوس به هاماوران نیز او را همراهی کرد.