شیراز، شهرستان
| شیراز، شهرستان | |
|---|---|
| استان | فارس |
| بخش | مرکزی، اَرژَن، کوار، سروستان، کَربال و زرقان |
| جمعیت | ۱,۷۱۱,۱۸۶ نفر(۱۳۸۵ش) |
| موقعیت | جنوب شهرستان‌های ممسنی، سپیدان، مرودشت، و ارسنجان، غرب شهرستان‌های نی‌ریز و فسا، شمال شهرستان‌های جهرم و فیروزآباد و شرق شهرستان کازرون |
| نوع اقلیم | در دشت مرکزی معتدل - در کوهستان‌های اطراف، معتدل مایل به سرد |
| شهر ها و آبادی ها | شیراز، خانه زنیان، لپوئی، زرقان، داریان، خرامه، سروستان، کوار، گویم (صادقیه)، بند امیر، بید زرد سفلی، سلطان‌آباد، طسوج، کِدِنج، و‌ریچی |
شیراز، شهرستان
واقع در استان فارس، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های اَرژَن، کوار، سروستان، کَربال و زرقان با مرکزیت اداری شهر شیراز. از شمال به شهرستان‌های ممسنی، سپیدان، مرودشت، و ارسنجان، از شرق به شهرستان‌های نی‌ریز و فسا، از جنوب به شهرستان‌های جهرم و فیروزآباد و از غرب به شهرستان کازرون محدود است. نواحی شمالی و جنوبی آن را کوه‌های نسبتاً مرتفعی، چون کوه دلو (۳,۰۹۷ متر)، قلات، کَهدان، دراک، قره‌باغ، و بَمو، فراگرفته و ناحیۀ مرکزی آن متشکل از دشت هموار و وسیعی است که از شمال غربی به‌سوی جنوب شرقی کشیده شده است و دریاچۀ مهارلو در میان آن قرار دارد. رودخانۀ قره‌آغاج، که از شمال غربی به‌سوی جنوب شرقی روان است، همراه با رودهای دیگری، چون سرخون، هونیفقان، و زاخرد، این شهرستان را مشروب می‌کنند. اقلیم شهرستان شیراز در دشت مرکزی معتدل و در کوهستان‌های اطراف، معتدل مایل به سرد است و از نظر بارندگی جزو نواحی خشک به‌شمار می‌آید. جمعیت شهرستان شیراز ۱,۷۱۱,۱۸۶ نفر است (۱۳۸۵). مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از شیراز، خانه زنیان، لپوئی، زرقان، داریان، خرامه، سروستان، کوار، گویم (صادقیه)، بند امیر، بید زرد سفلی، سلطان‌آباد، طسوج، کِدِنج، و‌ریچی. راه اصفهان به بوشهر و نیز راه یاسوج به داراب و بندرعباس و هم‌چنین راه نورآباد به داراب و بسیاری راه‌های اصلی و فرعی دیگر، شبکۀ راه‌های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می‌دهند.