شیر و شکر

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شیر و شکر

سرودۀ شیخ بهایی، به فارسی، منظومه‌ای عرفانی و اخلاقی. این اثر کوتاه که در حدود ۶۰سالگی بهایی سروده شده، در عدم تبعیت از نفس اماره و هشدار به دلدادگان حکمت یونانی است تا با بهره از علمِ معاد و صحبت ارباب حال با توبه و انابه روی به حضرت حق آرند. این اثر مکرراً در ذیل کلیات شیخ بهایی چاپ شده است.