صابی، ابواسحاق ابراهیم بن هلال (۳۱۳ـ۳۸۴ق)
صابی، ابواسحاق ابراهیم بن هلال (۳۱۳ـ۳۸۴ق)
منشی و کاتب بغدادی در دوران آل بویه. ابتدا در رشتۀ پزشکی و نجوم تحصیل کرد و سپس به کارهای دیوانی پرداخت و در مقام صاحب دیوان انشاء معزالدوله به‌شهرت رسید. پس از معزالدوله در خدمت پسرش، عزالدوله، قرار گرفت. عزالدوله به صابی، که از صابئین بود، پیشنهاد کرد که اگر به اسلام بگرود، او را به مقام وزارت خواهد رساند، ولی وی نپذیرفت و بر دین اجداد خود باقی ماند. پس از مرگ معزالدوله، صابی درگیر رقابت‌های عزالدوله و پسرعمویش عضدالدوله شد و تلاش‌هایش برای خدمت به دو امیر ثمری نبخشید و به زندان افتاد. سرانجام عضدالدوله حکومت بغداد را در دست گرفت و به صابی دستور داد تا در زندان کتاب التاجی را دربارۀ تاریخ آل بویه بنویسد که اثری از آن باقی نمانده است. وی پس از مرگ عضدالدوله محبوبیت خود را بازیافت و با شریف رضی، گردآورنده نهج‌البلاغه و شاعر معروف، مکاتباتی به شعر و نثر برقرار کرد. کتابی نیز در تاریخ خاندان خود نوشت. از رسائل او نیز منتخب کوچکی به‌چاپ رسیده است.