صاحب
صاحب
واژه‌ای عربی به‌معنای مالک، خداوندگار و دارنده. معانی دیگری نیز برای «صاحب» آورده‌اند؛ از‌جمله هم‌نشین و معاشر. در تاریخ اسلام معانی متعدد یافته است: در صدر اسلام، اصحاب و صحابه؛ عنوان گروهی از امرا و فرمانروایان بود مانند: صاحب‌الروم؛ بعدها عنوان رئیس یا لقب گروهی از مقامات و متصدیان عالی‌مقام شد، مانند: صاحب جواهر؛ در شبه‌قاره هندوستان از واژۀ صاحب به‌جای «آقا» و «جناب» برای نامیدن خارجیان و اروپاییان به‌خصوص انگلیسی‌ها استفاده می‌کردند. این لغت، در تصوف به‌معنی هم‌نشینی و هم‌صحبتی و در علومی چون حدیث نیز به‌معنای شاگردی و تلمذ به‌‌کار رفته است.