صادقی، بهرام (نجف آباد ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۶۳ش)
صادقی، بهرام (نجف‌آباد ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۶۳ش)
| بهرام صادقی | |
|---|---|
| زادروز |
نجف‌آباد 1315ش |
| درگذشت | تهران 1363ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | پزشکی |
| شغل و تخصص اصلی | داستان‌نویس |
| آثار | ملکوت (کتاب هفته، 1340ش)؛ سنگر و قمقمه‌های خالی (1349ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(نام مستعار: صهبا مقداری) نویسندۀ ایرانی داستان‌های کوتاه در دهۀ ۱۳۳۰ـ۱۳۴۰ش. در خانواده‌ای روحانی پرورش یافت و چون برای ادامۀ تحصیل به اصفهان رفت، به محافل ادبی آن‌جا راه یافت. در ۱۳۳۴ش برای تحصیل در رشتۀ پزشکی عازم تهران شد. در ۱۳۳۷ش مدتی عضو هیئت تحریریۀ ماهنامۀ صدف بود. اشعار خود را، با نام مستعار، در این نشریه چاپ می‌کرد. نخستین داستانش در مجلۀ سخن (۱۳۳۵ش) منتشر شد. بعدها نیز داستان‌هایش را در مجلات ادبی چاپ می‌کرد و اشتیاقی به انتشار آن‌ها به‌شکل کتاب نداشت. از او جز رمانملکوت (کتاب هفته، ۱۳۴۰ش)، مجموعۀ داستانی با نام سنگر و قمقمه‌های خالی (۱۳۴۹ش) و چند داستان و نمایش‌نامۀ پراکنده در مطبوعات باقی مانده است. صادقی دیدی تلخ و حساسیتی طنز‌آمیز نسبت به زندگی، و شناختی دقیق از فرم داستانِ نو دارد. در هر داستان می‌کوشد به تجربۀ تازه‌ای برای بیان موضوع مورد نظرش دست بزند. در داستان‌های صادقی، به‌شکلی طبیعی، ناشناختگی و وحشتی اسرار‌آمیز در داستان جاری می‌شود تا احساس فاجعه‌ای قریب‌الوقوع را گوشزد کند و در جریان چنین روایتی است که خواننده به طرفِ مکالمۀ داستان‌نویس بدل می‌شود.