صبر
صبر
(در لغت به‌معنی شکیبایی) اصطلاحی اخلاقی و عرفانی. در اصطلاح اخلاق صبر آن است که انسان در‌برابر هوا و هوس‌ها ایستادگی کند و تسلیم نفس امّاره و لذّت‌های ناپسندیده نشود نیز صبر به‌معنای جزع‌نکردن در‌برابر حوادث ناگوار است به‌گونه‌ای که شخص کنترل قوای نفس را از‌دست ندهد. در روایات آمده است که صبر بر سه نوع است: صبر در‌برابر نعمت، صبر در‌برابر شدت، و صبر در‌برابر گناه. در عرفان نیز صبر را اصلی از اصول اصلی سلوک و از دست مایه‌های کمال دانسته‌اند. صبر در انجام طاعات، صبر در ترک رؤیت اعمال، صبر در ترک دعوی، صبر در ترک اظهار علوم و نیز مواجید و اسراری که فرادست سالک آمده، در شمار مهم‌ترین جلوه‌های صبر در مقامات و منازل گوناگون است.