صدر، امام موسی (قم ۱۳۰۷ش)
صدر، امام موسی (قم ۱۳۰۷ش)
فرزند سید صدرالدین و رهبر شیعیان لبنان. در مدارس دولتی و حوزۀ علمیۀ این شهر تحصیل کرد و از دانشگاه تهران نیز لیسانس اقتصاد گرفت و زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسه را آموخت. سپس به نجف رفت و تحصیلات دینی خود را در آن‌جا پی گرفت. سیدموسی در قم به فعالیت‌های گوناگونی پرداخت که از‌جمله باید به همکاری در انتشار نخستین مجلۀ حوزوی درس‌هایی از مکتب اسلام، تأسیس دبستان و دبیرستان ملی صدر با هدف تربیت دینی جوانان و تدوین طرح مقدماتی اصلاح حوزه اشاره کرد. صدر پس از آن‌که رهبر مسلمانان لبنان شد، با حمایت دولت ایران، برای رفع فقر فرهنگی و اقتصاد آنان، مراکز علمی، فرهنگی و اجتماعی برای بهبود بنیۀ اقتصادی و فکری شیعیان تأسیس کرد. به‌پیشنهاد وی، نمایندگان شیعیان در مجلس ملی، طرح تشکیلات «مجلس اعلای اسلامی شیعه» را به تصویب رساندند (۱۳۸۹ق/۱۳۴۸ش) و سیدموسی را به‌عنوان اولین رئیس آن انتخاب کردند. در همین دوره بود که او لقب «امام» گرفت و برای حراست و سازمان‌دهی فرهنگی، عقیدتی و سیاسی محرومان مسلمان لبنان، سازمان «حرکة‌المَحْرومین» را تأسیس کرد که شاخۀ نظامی آن، اَمَل، وظیفۀ محافظت از جنوب سرزمین لبنان را برعهده داشت. وی در مدت ۲۰ سال اقامت در لبنان با رهبران قومی، سیاسی، مذهبی آن‌جا گفت‌وگو و با سران کشورهای آسیایی، افریقایی و اروپایی دیدار کرد و در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های خود کوشید تا وجدان‌های بشری را متوجه خطر صهیونیسم و مظلومیت مردم فلسطین کند. امام موسی صدر در دوم شهریور ۱۳۵۷ش به دعوت رسمی دولت لیبی به آن کشور رفت و پس از یک هفته ناپدید شد و دیگر اطلاعی از او به‌دست نیامد. بسیاری از مجامع بین‌المللی دولت لیبی را عامل ربودن امام موسی صدر دانسته‌اند.