صدیقیان، مهین دخت (مشهد ۱۳۱۴ـ تهران ۱۳۷۸ش)
صدیقیان، مهین‌دخت (مشهد ۱۳۱۴ـ تهران ۱۳۷۸ش)
بانوی ادیب و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۳۷ش، دورۀ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه فردوسی مشهد و در ۱۳۴۷ش، دورۀ کارشناسی ارشد همین رشته را در دانشگاه تهران به‌پایان رسانید. از ۱۳۳۸ تا ۱۳۵۰ش، دبیر دبیرستان‌های نیشابور و تهران بود. سپس در بنیاد فرهنگ ایران مشغول به‌کار شد. در ۱۳۵۳ش، از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تدریس در جهاد دانشگاهی و مدرسۀ عالی زبان‌های خارجی مشغول شد و به پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی پیوست. در ۱۳۶۷ش، مأموریتی دوساله به چین، با هدف گسترش زبان و ادبیات فارسی و مشارکت در طرح تدوین فرهنگ چینی به فارسی داشت و مدت دو سال سرپرستی گروه «المعجم‌المفهرس کتب اربعۀ شیعه» را به‌عهده داشت و از ۱۳۷۳ش به سمت ریاست پژوهشکدۀ ادبیات منصوب شد. از تألیفات اوست: فرهنگ واژه‌نمای بسامدی حافظ (۱۳۷۸ش)؛ فرهنگ چینی به فارسی؛ فرهنگ اساطیری‌ـ‌حماسی ایران به روایت منابع بعد از اسلام (۱۳۷۵ش)؛ دیوان زیب‌النساء (مخفی) (۱۳۸۱ش).