صرف و نحو

صَرف و نَحو
صرف در لغت برگرداندن و تغییردادن، و در اصطلاح بخشی از دستور زبان است که ناظر به گردانیدن یک کلمه به صیغه‌های گوناگون است تا از این رهگذر، معانی مختلف همان فعل حاصل شود. درواقع، علم صرف (تصریف) مشتق ساختن کلمه‌ای از ریشه یا مصدر است که بر دو گونه است. یکی، صرف‌کردن فعل به صیغه‌های شش‌گانه (ماضی، مضارع، امر، اسم فاعل، اسم مفعول و دعا)؛ دیگری، گرداندن زمان‌های ماضی، حال و آینده به اشخاص فعل. موضوع آن نیز کلمه و شناخت معنی و ساختمان و ویژگی‌های آن است. اما نحو در زبان عربی، بخش اصلی دستور زبان است که دربارۀ ساخت جمله (جمله‌سازی) و جایگاه و روابط بین کلمات و ویژگی‌های آن‌ها در جمله براساس این روابط گفت‌وگو می‌کند مانند رفع، نصب، جرّ و جزم.