صف، سوره
صَفّ، سوره
سورۀ شمارۀ ۶۱ به‌ترتیب مصحف و ۱۰۹ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مدنی قرآن در ۱۴ آیه و ۲۲۶ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره، به‌کاررفتن این کلمه در آیۀ ۴ آن است. نام دوم این سوره «حوّاریون» (جمع حواری، در معنای یاران نزدیک) است که بیشتر به یاران حضرت عیسی (ع) گفته می‌شود و در آیۀ ۱۴ آن به‌کار رفته است. نام دیگر آن «عیسی» است؛ زیرا این نام در آیات ۶ و ۱۴ این سوره آمده است. از نظر حجم، از گروه سوره‌های «طِوال» در «مفصِّلات» و بخشی از یک حزب است. از سوره‌های هفت‌گانۀ «مسبّحات» است که با تسبیح و نیایش خداوند، یعنی «سبَّح لِله» آغاز می‌شود. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از تسبیح خداوند؛ پیروزی نهایی دین خدا و عبث‌بودن تلاش مخالفان برای جلوگیری از آن؛ تشویق انسان‌ها به ایمان به خدا؛ جهاد با مال و جان و انفاق در راه خدا.