صفا و مروه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

صَفا و مَروه

صَفا و مَروه

(صفا، در لغت به‌معنای سنگ و تخته‌سنگ؛ سعی، در لغت به‌معنای آهسته‌شتافتن) دو کوه یا تپه در مکه بین بطحاء و مسجدالحرام. در قرآن یک‌بار به صفا و مروه اشاره شده است (بقره، ۱۵۸). صفا پشته‌ای است روبه‌روی حجرالاسود و سعی بین صفا و مروه از مناسک واجب حج است که باید هفت بار این فاصله را بپیمایند. مروه در شرق و جنوب ‌شرقی مکه فاصلۀ ۴۲۰متری شمال صفا‌است. در این دو محل دو بت سنگی اُساف و نائله قرار داشتند. در زمان فتح مکه این دو بت شکسته شد.