صفیه بنت عبدالمطلب
صَفِیّه بنت عبدالمطلب (قرن ۱ق)
دختر عبدالمطلب بن هاشم، عمۀ پیامبر (ص). بانوی خردمند، ادیب و باشهامت صدر اسلام که در دوران جاهلیت با حارث بن حرب و پس از مرگ او با عوام بن خویلد ازدواج کرد که زبیر از ایشان متولد شد. در غزوۀ خندق یکی از جاسوسان یهود را که به پناهگاه زنان نفوذ کرده بود کشت و در أُحُد هنگام فرارکردن جمعی از مردم، با نیزه‌‌ای به مشرکین یورش برد که پیامبر (ص) به زبیر فرمود او را دریاب [که بر زنان جهاد نیست]. در موقع شهادتِ برادرش حمزه به بالین او حضور یافت. روایات و اشعار او در کتب حدیث و تاریخ آمده است.