صفیه بنت مرتضی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

صفیه بنت مرتضی (قرن 14م) Safiya bint Morada


بانوی ادیب و مجتهد یمنی. از نوجوانی به تحصیل علوم اشتغال یافت و نزد پدرش تلمذ کرد و در فقه و اصول، ادبیات عرب و تاریخ سرآمد شد. وی نویسنده و شاعری توانا هم بود و با خط نیکویش کتاب‌های ارزشمندی را بازنویسی کرد.

احمد بن یحیی آنسی می‌گوید اگر صفیه دختر مرتضی مرد بود و دعوی امامت می‌کرد، هیچ‌کس در درستی امامت او تردید نمی‌کرد. او در فتوا و تدریس مقتدر و در تصنیف و تألیف به درجه‌ی کمال رسیده بود. رسایلی از بنت مرتضی برجای مانده که از آن جمله است: «الجواب الوجیز علی صاحب التجویز» و «بدیعه».