صنعت کاغذسازی در ایران
صنعت کاغذسازی در ایران
شرکتی تأسیس‌شده در ۱۳۲۶ش با سرمایۀ اولیۀ ۲۵میلیون ریال و با مشارکت پیشگامان صنعت کاغذسازی در ایران، ازجمله حسن‌علی حکمت، دکتر صلح‌دوست و ژرژ عیسائیان. به‌سبب ملی‌شدن صنعت نفت و عدم ارسال ماشین‌آلات و اعزام کارشناسان مورد نیاز از سوی شرکت انگلیسیِ طرف قراردادِ این شرکت، تلاش برای احداث نخستین کارخانۀ کاغذسازی در ایران ناموفق ماند. سرانجام در ۱۳۴۴ مقدمات اولیۀ کارخانۀ کاغذسازی ایران به‌منظور تولید کاغذِ چاپ و تحریر، با استفاده از تفالۀ نیشکر، در هفت‌تپۀ خوزستان و به ظرفیت ۱۰۰ تن در روز فراهم و شرکت کاغذ پارس در ۱۳۴۶ تأسیس شد. این شرکت با مشارکت بانک توسعۀ صنعتی و معدنی ایران، بانک اعتبارات صنعتی، مؤسسۀ همکاری‌‌های مالی بین‌المللی، و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی آغاز به‌کار کرد و کارخانۀ آن با ظرفیتِ اولیۀ ۳۵هزار تن کاغذ، در ۱۳۴۹ به بهره‌برداری رسید. مادۀ اولیۀ واحد خمیرسازی آن را تفالۀ نیشکر (باگاس) تشکیل می‌دهد که از کارخانۀ کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه تأمین می‌شود. افزون بر این، کارخانه برای بهبود کیفیت و تکمیل ظرفیت ماشین‌آلات کاغذسازی خود مقداری خمیر الیاف بلند و کوتاه را از خارج وارد می‌کند. هم‌اکنون تولید داخلی کاغذِ چاپ و تحریر فقط توسط کارخانۀ کاغذ پارس در هفت‌تپۀ خوزستان صورت می‌گیرد.