صورت (کالبدشناسی)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

صورت (کالبدشناسی)(face)

صورت

(یا: چهره) در انسان، ناحیه‌ای متشکل از بافت نرم در جلوی جمجمه. فک پایین[۱] نیز بخشی از آن است. بنابراین، صورت شامل پیشانی، چشم‌ها، بینی، گونه‌ها، بخش‌های خارجی گوش، لب‌ها، چانه، و آرواره‌هاست.

ماهیچه‌های حالت صورت. در تکوین نخستی‌ها[۲] که به انسان ختم می‌شود، با بزرگ‌ترشدن مغز حجم جمجمه بزرگ شده و استخوان‌بندی صورت به‌نحو قابل ملاحظه‌ای کوتاه شده است. ماهیچه‌های حالت صورت فقط در پستانداران وجود دارند. در انسان، عصب این ماهیچه‌ها از عصب صورتی[۳] منشأ می‌گیرد. این ماهیچه‌ها در اطراف منافذ مهم صورت، چشم‌ها، بینی، و دهان، به‌صورت حلقه‌ای‌شکل (اسفنکتر[۴]) قرار می‌گیرند. این اسفنکترها غالباً سطحی‌اند و برخلاف سایر ماهیچه‌های بدن، بسیاری از رشته‌های آن‌ها به استخوان متصل نیست. علاوه‌بر ماهیچه‌های اسفنکتری (حلقوی)، دو ماهیچۀ پهن دیگر نیز در صورت وجود دارد: ماهیچۀ پوستی صورت[۵] و ماهیچۀ شیپوری[۶]. ماهیچۀ پوستی سطحی است و در جلو و طرفین گردن قرار دارد و به فک پایین متصل می‌شود. ماهیچۀ شیپوری دیواره‌های طرفی دهان را تشکیل می‌دهد. وظیفۀ اصلی این ماهیچه‌ها جلوگیری از جمع‌شدن غذا بین دندان‌ها و گونه‌ها در هنگام غذاخوردن است. این ماهیچه‌ها گسترۀ وسیعی از حالت‌های صورت را ایجاد می‌کنند که در شرایط گوناگون روحی دیده می‌شوند. نوع شایعی از فلج محیطی[۷] عصب صورتی، با نام فلج بِل[۸]، اهمیت عضلات صورت را آشکار می‌کند. در سمت فلج‌شدۀ صورت شیارهای پوستی ازبین می‌روند و صورت بی‌حالت می‌ماند. دهان به‌سمت سالم صورت متمایل می‌شود و تلاش برای خندیدن به دهن‌کجی نامتقارنی تبدیل می‌شود.

ماهيچه‌‌هاي جويدن (ماهیچه‌های جویدن[۹]). ماهیچه‌هایی که در جویدن دخالت دارند عمقی‌تر از ماهیچه‌های حالت صورت‌اند و عصب‌دهی آن‌ها از عصب سه‌قلو[۱۰] است. این ماهیچه‌ها عبارت‌اند از ماهیچۀ ماضغه[۱۱]، گیجگاهی[۱۲]، رجلی خارجی[۱۳]، و رجلی داخلی[۱۴].

 


  1. mandible
  2. primates
  3. facial nerve
  4. sphincter
  5. platysma
  6. buccinator
  7. peripheral paralysis
  8. Bell’s palsy
  9. muscles of mastication
  10. trigeminal nerve
  11. masseter
  12. temporalis
  13. lateral pterygoid
  14. medial pterygoid