ضد انعقاد

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ضدّ انعقاد (anticoagulant)

نوعی ترکیب ممانعت‌کننده از تشکیل لخته‌های خون. برخی از ترکیبات ضد انعقادی پُرمصرف عبارت‌اند از هپارین[۱]، که در کبد و گویچه‌های سفید خون ساخته می‌شود، و کومارین[۲] و مشتقات آن. این داروها برای جلوگیری از تشکیل و درمان لخته‌های خونی داخل عروق[۳] و نیز سکته‌های قلبی به‌کار می‌روند. در بدن جانوران خون‌آشام از قبیل پشه، زالو، و برخی خفاش‌ها نیز به‌منظور جلوگیری از لخته‌شدن خون طعمه در هنگام تغذیه مواد ضدانعقاد تولید می‌شود. ترکیبات ضدانعقاد غالباً مانع تشکیل ترومبین[۴] می‌شوند که باعث ایجاد فیبرینوژن[۵] (فیبرین) در پلاسمای خون می‌شود. پلاکت[۶]های خون به فیبرینوژن می‌چسبند و موجب تشکیل لخته می‌شوند.

 


  1. heparin
  2. coumarin
  3. thrombosis
  4. thrombin
  5. fibrinogen
  6. platelet