ضیا، بیگم خالده (۱۹۴۵)
ضیا، بِیْگُم خالِدِه (۱۹۴۵)
بانوی سیاستمدار محافظه‌کار بـنــگـلادشـی، از ۱۹۹۱ تـا ۱۹۹۶ و بار دیگر از ۲۰۰۱ نخست‌وزیر آن کشور. در مقام رهبر حزب ملی بنگلادش[۱] از ۱۹۸۴، با موفقیت بر روند تغییر کشورش از نظامی ریاستی به دولتی پارلمانی دموکراتیک نظارت کرد، اما از ۱۹۹۴ مخالفت‌ها با وی بالا گرفت. در ۱۹۵۸ با سروان ضیاء‌الرحمان ازدواج کرد؛ ضیاء‌الرحمان در ۱۹۷۶ با کودتایی نظامی قدرت را به‌دست گرفت، در ۱۹۷۷ به ریاست جمهوری رسید، و در ۱۹۸۱ ترور شد. پس از آن، بیگم خالده ضیا به صف مخالفان دولت پیوست و در ۱۹۸۴ به رهبری حزب ملی بنگلادش رسید. در ۱۹۹۰ به تشکیل اتحادی میان هفت حزب بنگلادش کمک کرد که اعمال فشار آن برای برقراری رژیمی دموکراتیک‌تر به سقوط ژنرال ارشاد حاکم نظامی پرسابقۀ بنگلادش انجامید، حاکمی که در دورۀ حکومتش بیگم هفت‌بار بازداشت شد. از دسامبر ۱۹۹۴ مبارزه‌ای برای سرنگونی دولت ضیا آغاز شد که طی آن نمایندگان مخالف او جلسات پارلمان را تحریم کردند و طولانی‌ترین اعتصاب عمومی در تاریخ کشور برپا شد. نیروهای مخالف انتخابات سراسری فوریۀ ۱۹۹۶ را تحریم کردند و یک ماه بعد وی قدرت را به دولت ائتلافی بی‌طرفی سپرد تا انتخابات جدیدی برگزار کند. حزب ملی بنگلادش در انتخابات سراسری ژوئن ۱۹۹۶ از رقیب اصلی خود «حزب عوامی لیگ» شکست خورد و نمایندگان آن در سال‌های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸ مدت چهار ماه از شرکت در جلسات پارلمان خودداری کردند. در انتخابات پارلمانی ۲۰۰۱، ائتلاف حزب ملی بنگلادش و سه حزب دیگر به پیروزی رسید و خالده ضیا بار دیگر نخست‌وزیری را برعهده گرفت.
- ↑ (Bangladesh Nationalist Party (BNP