طباطبا

طَباطَبا

لقب یکی از نوادگان امام حسن (ع) به نام ابراهیم بن اسماعیل دیباج که در قرن دوم هجری می‌زیست. می‌گویند وی را از آن روی طباطبا نامیدند که پدرش از وی پرسید چه نوع لباسی می‌خواهد بپوشد و او که لکنت زبان داشت به‌جای «قبا، قبا» گفت «طبا، طبا». اما ظاهراً اصل این کلمه به زبان نَبَطی به‌معنی سیدالسادات یا سرور سروان است و او را به‌سبب این‌که بزرگ خاندان سادات حسنی بوده به این لقب خوانده‌اند. خاندان سادات طباطبایی مصری، یمنی و ایرانی به او منسوب‌اند.