طبری، ابوالحسن احمد (طبرستان قرن ۴ق)
طَبَری، ابوالحسن احمد (ترنجه ح 296ق- بغداد ح 366ق)
(معروف به طبیب ترنجی طبری)
پزشک و دانشمند ایرانی. از دوران آموزش وی اطلاعات چندانی در دست نیست، ولی در مدتی کوتاه پزشکی متبحر شناخته شد و به دربار امرای عباسی راه یافت. ابوالحسن طبری بیش از همه‌چیز از طریق تصنیف کتاب المعالجات البقراطیه شهرت یافته است. کار وی در این اثر عمدتاً راهنمایی پزشکان در تشخیص و درمان بیماری‌هاست. این اثر را هنگامی تصنیف کرد که بسیاری از آثار پزشکی یونانی و سریانی به عربی ترجمه شده بود. بسیاری از شیوه‌های درمانی که در این اثر آمده، به تصریح مؤلف شیوه‌هایی است که در آن روزگار متداول بوده و او آن‌ها را از پزشکان مناطق گوناگون یا از مردمان عادی و یا حتی از پیرزنان آموخته است. به‌گفتۀ هیرشبرگ، ابوالحسن پزشکی آزموده و مبتکر بود که ارزش دانش او، به‌ویژه نظریاتش دربارۀ بیماری‌های چشم، کاملاً ناشناخته مانده است. فریدمن در ۱۹۳۸ در مقاله‌ای اعلام کرد که کاشف حقیقی عامل بیماری جرب ابوالحسن طبری است. از دیگر آثار وی عبارت‌اند از: رسالة فی ذکرالقارورة؛ علاج‌الاطفال و مقالة فی طب‌العین.