طب داراشکوه
طبّ داراشُکوه
(یا: علاجات داراشکوهی؛ علاجات داراشکوه) کتابی به فارسی در پزشکی، نوشتۀ نورالدین محمد بن عبدالله عین‌الملک شیرازی. مؤلف این اثر را در ۱۰۵۶ق، و دو بخشِ عمده (بخشِ علمی، شامل اصول نظری پزشکی و بخش عملی، شامل شرحی در انواع بیماری‌ها و چگونگی درمانِ‌آن‌ها) به‌نام داراشکوه، از شاهزادگان سلسلۀ تیموری هند، نوشته است. طبِ داراشکوه دربردارندۀ ۴۲ مقاله است و در آن افزون بر شرح چگونگی درمان بسیاری از بیماری‌ها، فهرستی از انواع داروهای مرکب (قرابادین) نیز آمده است. این اثر از نمونه‌های مهم پژوهش در اختلاطِ اصول پزشکی یونانی و اسلامی به‌شمار می‌رود.