طریقت هشت گانه

طریقت هشت‌گانه (Eightfold Path)
حقیقت چهارم از چهار حقیقت شریف دین بودا. طریقت هشت‌گانه بیانگر روش انضباطی و رفتار درستی است که به رهایی از باززایی می‌انجامد. هشت جزء طریقت عبارت‌اند از: ۱) نگرش درست؛ ۲) آرزوی درست؛ ۳) سخن درست؛ ۴) عمل درست؛ ۵) معیشت درست؛ ۶) تلاش درست؛ ۷) توجه درست؛ ۸) تمرکز درست. منظور از «نگرش درست» فهم چهار حقیقت شریف است. «آرزوی درست» یعنی غم‌خواری و خیرخواهی برای همۀ جاندران. «سخن درست» عبارت است از صحبت مهرآمیز، راست و درست و مؤدبانه. «عمل بدنی درست» یعنی پیروی از پنج حکم اخلاقی (رمز خودداری در میان بوداییان غیرروحانی) یا ده حکم اخلاقی (قانون سنگهه، بوداییان روحانی). غرض از «معیشت درست» کاری است که به هیچ موجود زنده‌ای آسیب نرساند. «تلاش درست» عبارت از تمرین مراقبه و جلوگیری از افکار ناصواب است. «توجه درست» یعنی توجه کامل همراه با آسودگی کار خود و انجام‌دادن آن به‌نحو احسن. «تمرکز درست» به اشراق (روشنگری) می‌انجامد.

 

---