طنینی
طنینی
از اصطلاحات موسیقی قدیم ایران برای اندازه‌گیری فواصل. طنینی را با علامت (ط) نشان می‌دهند. از زمان صفی‌الدین به بعد هر دانگ (ذوالاربع ـ فاصلۀ چهارم) شامل دو پردۀ بزرگ هر یک برابر دو لیما و یک کُما (L. L. C) و یک نیم‌پردۀ لیما و یک دور یا اکتاو شامل دو دانگ و یک پردۀ بزرگ اتصالی بوده است. فارابی پردۀ بزرگ را طنینی نامیده است. در گذشته اعتقاد داشتند یکی از عوامل بدصدایی، پشت سرهم قرارگرفتن سه فاصلۀ طنینی در یک ذوالاربع (دانگ) است که در اصطلاح موسیقی امروز به آن تریتون[۱] می‌گویند. در هر ذوالاربع (دانگ)، که شامل چهار نت و سه فاصله است، بسته به این‌که فاصلۀ طنینی (دوم بزرگ معادل یک پرده) کجا واقع شود حالت و لحن آن دانگ تغییر می‌کند.
- ↑ 3tone