طوبی (قرآن)
طُوبی (قرآن)
درختی در بهشت. یک‌بار واژه طوبي در قرآن درباره مؤمنان نيک‌کردار آمده است (رعد، ۲۹) برخی این واژه را فعل و برخی اسم، به‌معنای درختی معجزه‌آسا، می‌دانند که در بهشت سایه‌گستر است. معانی دیگری نیز، همچون خیر و کرامت، بهشت، زندگی خوش، نیکی برای آن ذکر شده است. در روایات اسلامی آن را درختی دانسته‌اند که خداوند روح خویش را در آن دمیده است و گفته‌اند که هرچه بهشتیان اراده کنند از این درخت بیرون می‌آید. هرگاه میوه‌ای از آن بخواهند شاخه‌هایش سر فرود می‌آورند و مؤمنان بی‌هیچ زحمتی آن را می‌چینند.