ظرفیت (شیمی)
ظَرفیّت (شیمی)(valence)
در شیمی، میزان توانایی یک عنصر برای ترکیب با عناصر دیگر. این میزان با تعداد اتم‌های هیدروژن یا هر عنصر تک‌ظرفیتی[۱] استاندارد دیگری بیان می‌شود که ممکن است با اتم‌های آن پیوند برقرار کند یا جانشین شود. تعداد الکترون‌ها در خارجی‌ترین لایۀ اتم، در واقع، توانایی ترکیب عنصر را معیّن می‌کند. وقتی که عناصری با یک، دو، سه یا چهار اتم تک‌ظرفیتی پیوند برقرار می‌کنند با عبارات تک‌ظرفیتی (یونی)، دوظرفیتی (دی)، سه ظرفیتی (تری) یا چهارظرفیتی (تترا) توصیف می‌شوند. برخی از عناصر دارای ظرفیت متغیر[۲]ند. مثلاً نیتروژن و فسفر[۳] ظرفیت سه‌تایی و چهارتایی دارند. ظرفیت اکسیژن دو و هیدروژن تک‌ظرفیتی است، بنابراین فرمول آب H۲O است.