عارض (منطق)
عارِض (منطق)
(در لغت به‌معنی حلول‌کننده) در اصطلاح منطق، آن‌چه در چیزی حلول کند و صفت یا عَرَض آن چیز قرار گیرد، چنان‌که فی‌المثل رنگ سفید یا سرخ بر جسمی عارض شود و جسم (معروض یا موصوف) را سفید یا سرخ سازد. عارض دو قسم است: ۱. عارض ذاتی؛ ۲. عارض غریب یا غیر ذاتی که ذاتی شیء نیست. نیز ← عَرَض