عباس، فرحت (۱۸۹۹ـ۱۹۸۵)
عبّاس، فَرحت (۱۸۹۹ـ۱۹۸۵)
رهبر ملی‌گرا و سیاستمدار الجـــزایــری و اولیــن رئیس‌جمهور دولت تبعیدی در حکومت موقت جمهوری الجزایر[۱] (۱۹۵۸ـ۱۹۶۱). پس از استقلال الجزایر به سمتِ رئیس مجلس ملی انتخاب شد. فرحت عباس، که تحصیل‌کردۀ فرانسه بود، تا آغاز جنگ در ۱۹۵۴ از حامیان فعال ادغام و تشکیل فدراسیون الجزایر با فرانسه بود. با این همه، در ۱۹۵۵ به جبهۀ آزادی‌بخش ملی[۲] پیوست که سازمان اصلی مقاومت در الجزایر به‌‌شمار می‌رفت. یک سال بعد از استقلال، درپی مخالفتش با تحکیم رژیم حکومت یک‌نفره، عمر سیاسی او به‌پایان رسید. مدتی در بازداشت خانگی بود و پس از آزادشدن جلای وطن کرد و آخرین کتاب خود مصادرۀ استقلال[۳] را نوشت، و در آن غصب قدرت را محکوم کرد.