عباسی، علی رضا ( - بعد از ۱۰۲۵ق)
عبّاسی، علی‌رضا ( - بعد از ۱۰۲۵ق)
خوشنویس و ادیب ایرانی. از مشهورترین خوشنویسان ثلث در دورۀ شاه‌عباس اول صفوی (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸) بود. نزد ملاعلاء‌بیگ تبریزی خط ثلث و نسخ را آموخت و در نستعلیق شاگرد محمدحسین تبریزی بود. پس از حملۀ عثمانی به آذربایجان، به قزوین رفت و به ملازمت یکی از امرای دربار شاه عباس درآمد و چون شاه‌عباس از حالش آگاه شد، او را به اصفهان فراخواند؛ سپس کتاب‌دار خاصۀ سلطنتی شد و با نام «عباسی» رقم می‌کرد. گرچه در همۀ خطوط مهارت داشت، در زمان خود در زمینۀ نوشتن خطوط ثلث و نستعلیق بی‌نظیر بود. علی‌رضا عباسی هم‌دورۀ میرعماد بود. اما شاه عباس به او بیش از میرعماد توجه می‌کرد. از آثارش، به‌ویژه با خطوط ثلث و نستعلیق، کتاب‌ها و قطعات متعددی در کتابخانه‌ها و موزه‌های ایران و جهان باقی مانده است، از آن جمله‌اند: رسالۀ کوچکی با خط نستعلیق در کتابخانۀ عمومی لنینگراد، قطعه‌ای در کتابخانۀ ملی پاریس، و قطعه‌ای دیگر در کتابخانۀ موزۀ بریتانیا در لندن، کتیبۀ طلای ضریح مقدس آستان قدس رضوی، به خط نستعلیق، کتیبۀ مسجد شیخ لطف‌الله، کتیبۀ عالی‌قاپو، و کتیبۀ مسجد امام. یکی دیگر از آثار مهمش، قرآن بزرگ کتابخانۀ آستان قدس رضوی مشهد است. در مورد تاریخ مرگ علی‌رضا عباسی بین مورخان اختلاف‌نظر است؛ اما با توجه به آثاری که از او در دست است، تا ۱۰۲۵ق، در قید حیات بوده است.