عباس بن شیث
عبّاس بن شیث (قرن ۵ق)
از فرمانروایان آل شنسب (غوریان). در سال‌های میانی قرن ۵ق، بر عموی خود، ابوعلی سوری، شورید و او را در بند کشیده به تخت شاهی نشست. اما بر‌خلاف عموی عدالت پیشۀ خود، امیری جبار بود. اخاذی و مصادرات او موجب ناخرسندی گسترده در میان مردم غور شد، چندان که سرانجام از ابراهیم غزنوی خواستند که برای کوتاه‌کردن دست عباس در سرزمین آن‌ها مداخله کند. ابراهیم با سپاهی رهسپار غور شد و به یاری اعیان و بزرگان محلی، عباس را از پادشاهی برکنار و زندانی کرد و پسرش، محمد، را بر جای او نشاند. مسعود سعد سلمان، در قصیده‌ای که در مدح ابراهیم سروده، به این واقعه اشاره کرده است.