عبدالحی استرآبادی
عَبدُالْحَیِّ استرآبادی (قرن ۸ق)
نگارگر ایرانی. نخست در بغداد می‌زیست، اما با سقوط این شهر، به‌دستور تیمور گورکانی به سمرقند رفت، و نزد استاد شمس‌الدین، نگارگری آموخت. بعدها سبک بغدادی را در سمرقند رواج داد. آثارش در شکل‌گیری مکتب هرات مؤثر بودند، و با شیوه و نقاشی‌های جنید نیز قرابت دارند. در بغداد به خواجه عبدالحی شهرت یافت. از عبدالحی آثار مرقوم چندانی برجا نمانده است، اما تصاویری از یک دیوان خواجوی کرمانی، و دیوان سلطان احمد را به وی نسبت می‌دهند. نیز برخی از تصاویر مرقّع مشهور بهرام میرزا(ح ۹۴۷ق) منسوب به اوست.