عبدالسلام عارف
عَبْدُالسَّلام عارِف (بغداد ۱۹۲۰ـ۱۹۶۶)
دومین رئیس‌جمهوری عراق. نیاکانش همگی از منطقۀ قبیله‌نشین فرات میانی بودند. عموزادگانش در قیام ۱۹۲۰ برضد انگلیس شرکت داشتند و او به آنان افتخار می‌کرد. در ۱۹۳۸ وارد دانشکدۀ افسری شد. در ۱۹۴۸ در نبرد با صهیونیست‌ها شرکت کرد. در کودتای ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۸ برضد رژیم پادشاهی عراق به رهبری عبدالکریم قاسم شرکت داشت و جانشین فرمانده کل قوای عراق شد. در ۱۹۵۹ با عبدالکریم قاسم رئیس‌جمهوری عراق، اختلاف شدید پیدا کرد. به‌دنبال توطئه برضد قاسم، محاکمۀ نظامی و محکوم به اعدام شد ولی قاسم این حکم را به زندان کاهش داد، اما پس از آزادی دوباره در ۸ فوریۀ ۱۹۶۳ برضد عبدالکریم قاسم کودتای نظامی کرد و او را به‌قتل رساند و به‌عنوان دومین رئیس‌جمهوری عراق از سوی شورای انقلاب برگزیده شد. او بیش از سه سال حکومت کرد. دوران حکومت وی همراه با بی‌ثباتی بود و با نبرد کردها برضد دولت مرکزی و درگیری‌های میان عبدالسلام و بعثی‌ها سپری شد. عارف قصد ایجاد وحدت میان عراق و مصر را داشت ولی در این کار موفق نشد. در آوریل ۱۹۶۶ در حادثۀ مشکوک سقوط بالگرد به‌قتل رسید و برادرش، عبدالرحمان عارف، جانشین او شد. خاطرات او پس از مرگش در ۱۹۶۷ در بغداد به‌چاپ رسید.