عبداللطیف تیموری
عَبدُاللَّطیفِ تِیموری (حک: ۸۵۳ـ۸۵۴ق)
از حکمرانان دورۀ تیموری در ایران. عبداللَّطیف فرزند اُلُغبیگ بود که در زمان حیات پدر، او را در سرکوبی عَلاءالدوله پسر بایسُنْقُر یاری رسانید. اُلُغبیگ وی را به حکومت بلخ و برادر کوچک‌ترش، عبدالعزیز، را به حکومت سمرقند نشاند. عبداللَّطیف از این تقسیم برآشفت، بر پدر شورید و در جنگی بر پدر پیروز شد و بعد از قتل برادر و پدرش، به سلطنت رسید. وی پادشاهی باذوق و دانشمند، اما بسیار تندخو و بدگمان بود و خاطیان را بی‌رحمانه و به‌شدت مجازات می‌کرد. سرانجام، پس از شش ماه حکومت، به‌تحریک یاران وفادار پدرش، به‌دست باباحسین، به‌قتل رسید.