عتلیا
عَتَلیا ( ـ ح ۸۳۷پ‌م)(Athaliah)
تنها ملکۀ حاکم مملکت یهودا[۱] (حک: ۸۴۳ـ ح ۸۳۷پ‌م). دختر ایزابل[۲] و آحاب[۳]، پادشاه اسرائیل، بود. با یَهورام[۴] شاه یهودا (حک: ح ۸۴۹ـ۸۴۳پ‌م) پیمان زناشویی بست. در ۸۴۳پ‌م که پسرش اَخَزیا[۵] درگذشت سلطنت را غصب کرد. همۀ وراث ذکور خاندان یهودا را کشت و فقط پسر دیگرش یهوآش[۶] از مهلکه گریخت. عتلیا پرستش بعل[۷] را دوباره رواج داد. شش سال بعد یهویاداع[۸] کاهن بر او شورید و یهوآش به پادشاهی رسید و عتلیا کشته شد (دوم پادشاهان ۱:۱۱ـ۲۰؛ دوم تواریخ ۲:۲۲ـ ۷:۲۴). براساس این قصه، ژان راسین[۹] تراژدی آتالی[۱۰] را نوشت.