عرضی ، نشانه
عَرَضی، نشانه (accidental)
در نت‌نویسی موسیقی، علامت‌هایی همچون دیِز[۱]، بمل[۲]، یا بِکار[۳] پشت یک نت که زیرایی آن نت را یک نیم‌پرده بالا (دیز) یا پایین (بمل) ببرد و یا آن را به‌حالت طبیعی (بکار) برگرداند. موسیقی‌ای که در گام‌هایی با نت‌های «کلاویه سیاه» (مطابق پیانو) نوشته شده باشد، احتمالاً به علامت‌های غیرمعمولی مانند دوبل‌دیز و دوبل‌بمل نیاز دارد، که زیرایی نت را به‌اندازۀ یک پردۀ کامل تغییر می‌دهند. در موسیقیِ کلاسیکِ ایرانی دو نشانۀ عَرَضی با نام‌های سُری و کُرُن وجود دارد که زیراییِ نت را به‌‌ترتیب تقریباً یک‌ربع پرده بالا یا پایین می‌برند. این هر دو نشانه از نوآوری‌های کلنل علینقی وزیری‌اند.