عرفان الحق
عِرفانُ‌الْحَقّ
رساله‌ای تألیف صفی‌علی‌شاه، به فارسی، در تصوّف. این رسالۀ مختصر بسیار پربار است و، در میان آثار صوفیان متأخّر، درشمار معدود آثارِ فنّی و ارزشمند قرار دارد. شناختِ وجود، ظهورات و وحدت آن، نسبت عالم صغیر با عالم کبیر و بالعکس، اسفار اربعه (سیر و سلوک چهارگانۀ معنوی) و کیفیت سلوک، درشمار مباحث این کتاب‌اند. نثر کتاب، همچون غالب متون عصر قاجار، عربی‌گراست و از این‌جهت، چندان روشن نیست، به‌ویژه که اصطلاحاتِ عرفانیِ بسیاری نیز در سراسر آن به‌کار رفته است. با این همه، وجود اشعار چندی که در متن به‌چشم می‌آید طراوتی به آن بخشیده است. این رساله، به‌خط نستعلیق چاپ گراوری شده، و به‌صورت حروفی نیز به‌چاپ رسیده است.