عروسی فیگارو
عروسی فیگارو (Le Mariage de Figaro)
نمایش‌نامه‌ای کمدی، به نثر در پنج پرده، از پیر اوگوستن کارون دو بومارشه، منتشر شده به فرانسوی در ۱۷۸۵م، اجراشده در آوریل ۱۷۸۴م در پاریس. فیگارو دربان کاخ آگواس فرسکاس که به کنت آلماویوا تعلق دارد، ۱۰هزار فرانک به خدمتکار سالخوردۀ این کاخ، مارسلین، بدهکار است. او متعهد شده که اگر به‌موقع وام خود را نپردازد، مارسلین را به همسری برگزیند. از طرفی او عاشق سوزان، خدمتکار جوان کنتس، است و کنت نیز سودای ازدواج با سوزان را در سر می‌پروراند. در این میان سلسله‌ای از وقایع جذاب روی می‌دهد و سرانجام پس از آنکه معلوم می‌شود مارسلین مادر ناشناختۀ فیگارو است و نقشۀ کنت نیز در تصاحب سوزان برای کنتس رو می‌شود، فیگارو به وصال سوزان می‌رسد. بومارشه کمدی خود را با نتیجه‌گیری اخلاقی به پایان رسانده و با آنکه موقعیت‌های نمایش را از دیگران اقتباس کرده، اما به لحن نمایش و شخصیت‌ها طراوت و هجو خاصی بخشیده است. عروسی فیگارو را آغاز نمایش مدرن دانسته‌اند. ولفگانگ آمادئوس موتسارت، آهنگ‌ساز اتریشی، اپرا ـ کُمیکی را در چهار پرده به همین نام در ۱۷۸۶م در وین به روی صحنه برده است.