عزالدین ابراهیم سویدی

عِزُّالدّین ابراهیم سُوَیدی (قرن ‌۷ق)
پزشک و شاعر دمشقی. قسمت بیشتر عمر خود را در دمشق و قاهره گذراند. علاوه بر پزشکی، در علوم عقلی و ادب دستی قوی داشت. شاگرد ابن بیطار و دوست ابن ابی اصیبعه بود. در بیمارستان نوری و بیمارستانی در باب البرید به طبابت مشغول بود و در مدرسۀ دخواریه درس می‌داد. عمده آثار به‌جا مانده از وی در زمینۀ درمان‌های دارویی و روش‌های درمانی است. ۹۰ سال عمر کرد. ازجمله آثار مهم وی عبارت‌اند از ۱. التذکرةالمفردة حاوی شرح انواع بیماری‌ها و داروها در ۳ جلد که الشرانی آن را استنساخ کرد. ۲. الباهر فی معرفةالجواهر.