عشاق نامه
عشّاق‌نامه
(یا: ده‌نامه؛ ده فصل) منظومه‌ای به فارسی سرودۀ فخرالدین عراقی، در قالب مثنوی و گاه غزل، بر وزن حدیقةالحقیقه سنایی، در توصیف عرفانی عشق و عشاق. عراقی این منظومه را در حدود ۱۰۶۰ بیت و در ده فصل در میان سال‌های ۶۸۱ـ۶۸۳ق به‌نام شمس‌الدین محمد جوینی سروده است. در این منظومه عشق مجازی به صورت نامه‌هایی که میان عاشق و معشوق رد و بدل می‌شود، به حقیقت راه می‌برد. عشاق‌نامه را می‌توان در حوزۀ ادبیات تعلیمی، اما بسیار شورانگیز و دل‌نشین به‌شمار آورد. پس از عراقی شاعرانی چون اوحدی، عبید زاکانی و عماد فقیه آثاری به‌همین شیوه و نام سروده‌اند. پروفسور آربری آن را به انگلیسی منظوم برگردانده است. عشاق‌نامه در ضمن کلّیات عراقی به‌چاپ رسیده است (۱۳۳۵ و ۱۳۷۲ش).