عطاء رازی
عَطاء رازی ( ـ لاهور ۴۹۱ق)
(معروف به: ناکوک) شاعر و کاتب ایرانی. در دربار ابراهیم غزنوی پیشۀ دیوانی داشت، اما به‌سبب رنجش ابراهیم از او، از کار برکنار و هشت سال محکوم به اقامت در لاهور شد. مسعود سعد، اشعاری در مدح و رثای او سروده است. عوفی وی را صاحب دو دیوان به فارسی و عربی دانسته و نمونه‌هایی از اشعار فارسی و عربی او را در لباب‌الالباب آورده است. اما از اشعار او فقط ۸۸ بیت باقی مانده که شامل چهار قصیده در ستایش ابراهیم غزنوی و شِکوه از زندان و یک قطعه و یک رباعی است. از دیگر آثارش: منظومه‌های حماسی برزونامه (۱۳۸۳ش) و بیژن‌نامه بر وزن شاهنامه است که هر دو به او منسوب‌اند.