عقده حقارت
عُقدۀ حقارت (inferiority complex)
در روانشناسی، عقده[۱] یا مجموعهای از ترسهای سرکوب شدۀ مبتنی بر حقارت جسمی[۲]. این اصطلاح را نخستینبار آلفرد آدلر[۳] بهکار برد و معمولاً برای توصیف احساسهای کلی حقارت و جبران مفرط[۴] آنها استفاده میشود. بهنظر آدلر این عقده ناشی از ادراک حقیر بودن عضو یا بخشی از اعضای بدن است که به احساس حقارت کلی میانجامد. او معتقد بود که هر کسی از احساس حقارت رنج میبرد و میل یا تصمیم برای رهایی از آن، تعیینکنندۀ رفتار انسانهاست. ناکامی در این امر ممکن است به علایم روان رنجور (نوروتیک)[۵] منجر شود.